"Śmierci nie unoś się pychą, bo i ty umrzesz kiedy my zmartwychwstaniemy"

Abp. Nossol

Katechizm naszego Kościoła uczy nas, że: w śmierci, będącej rozdzieleniem duszy i ciała, ciało człowieka ulega zniszczeniu, podczas gdy jego dusza idzie na spotkanie z Bogiem.

Oznacza to, że śmierć nie jest absolutnym końcem ludzkiego życia. Może być traktowana najwyżej jako kres jednego z jego etapów, na podobieństwo narodzin człowieka, będących zakończeniem życia płodowego, a zarazem początkiem istnienia poza łonem matki. Raz zaistniałe życie człowieka nigdy nie zostanie unicestwione, chociaż podlega różnym przemianom. Jest o tym mocno przekonany Kościół, który modli się:

„albowiem życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy, i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie”

(Prefacja o zmarłych).

Z tak silną wiarą winniśmy przeżywać każdy chrześcijański pogrzeb, osoby nam bliskiej czy znanej.

Po uzgodnieniu daty i godziny pogrzebu w Zakładzie Pogrzebowym, bliscy zmarłego zgłaszają się do kancelarii parafialnej, przedstawiając:
1. informację z Zakładu Pogrzebowego o dacie i godzinie pogrzebu;
2. akt zgonu z Urzędu Stanu Cywilnego;
3. informację o przyjęciu sakramentów św. (dokument od kapelana szpitalnego lub innego kapłana udzielającego sakramentów);
4. pisemną zgodę właściwego ks. proboszcza na pochówek zmarłego, jeśli zmarły zamieszkiwał poza nasza parafią;

Ze względu na wyjątkowy charakter sprawy, można go zgłaszać poza godzinami kancelaryjnymi.

Msza św. i obrzędy pogrzebowe w naszej parafii za zmarłego odprawiane są o ustalonej godzinie w kościele parafialnym lub w kaplicy cmentarnej.

Także po pogrzebie o zmarłym należy pamiętać, otaczając go modlitewna pamięcią np. poprzez:
• Msze św. w 30 dzień po śmierci;
• Msze św. w rocznicę śmierci;
• Msze św. w innych terminach (np. w dzień imienin, urodzin);
• „wypominki” w miesiącu listopadzie,
• Msza św. gregoriańska - (codziennie przez miesiąc )

Warto także pamiętać, że chrześcijański pogrzeb nie przysługuje tym osobom, które świadomie i dobrowolnie zerwały łączność z Kościołem lub zmarli bez pokuty w gorszących okolicznościach, albo z pogardą dla religii Kościoła, uparcie odmawiając przyjęcia sakramentów.